Gdzie jest granica pomiędzy pracą a pracoholizmem?

Bardzo często mówi się: 'rób to, co lubisz'. 'Znajdź pracę, którą pokochasz'. O ile na ogół się z tym zgadzamy, to... czy taka postawa nie wykańcza?

Lubię swoją pracę, a dzięki temu mogę dłużej i ciężej pracować bez uczucia zmęczenia. Czy to właściwy kierunek naszego sukcesu? Czy to nas nie wykończy?!

Możemy nawet dojść do takiego wniosku: człowiek sukcesu nie lubi tego co robi. Dlatego krócej pracuje. Nie chce mu się: zostawać po godzinach, kończyć pracę w domu, robić dodatkowe rzeczy i dzięki temu ma więcej czasu. Ale czy to prawda? Nie. Gdzie jest granica pomiędzy pracą a pracoholizmem?Jakie powinniśmy mieć podejście do pracy (już nie mówię: 'na etacie', zwykłą pracę: we własnej firmie, w ogródku, ...)? 

I jakie masz podejście do pracy?