Naprawdę. Każdego dnia co minutę kolejny człowiek staje się milionerem.Są dosłownie miliony milionerów.Niektórzy z tych milionerów potrzebowali 60 lat na zgromadzenie tego bogactwa.
Innym trzeba było mniej niż rok.Niektórzy dokonali tego w mniej niż 90 dni. A paru osiągnęło to w ciagu mniej niż minuty.
Proste. Jeśli coś przeżyłeś, to wiesz o tym. W innym razie jedynie słyszałeś, czytałeś lub rozmawiałeś o tym, ale sam nie wiesz. Mówiąc bez ogródek, jeśli nie jesteś naprawdę bogaty i naprawdę szczęśliwy, zapewne nadal musisz się pewnych rzeczy dowiedzieć o pieniądzach, sukcesie i życiu.
Ludzie biedni często starają się udowodnić, że mają rację. Nakładają maskę człowieka, który wszystko wie, a jedynie ze względu na nieszczęśliwy traf lub chwilową anomalię we wszechświecie jest spłukany i z trudnością wiąże koniec z końcem.
Inaczej mówiąc, jeśli nie będziesz się stale uczył, zostaniesz w tyle.
Ludzie biedni twierdzą, że nie stać ich na to, żeby się kształcić, bo nie mają czasu lub pieniędzy. Natomiast do ludzi bogatych przemawia myśl Benjamina Franklina: "Jeśli sądzisz, że wykształcenie drogo kosztuje, spróbuj niewiedzy".
,,Możesz mieć rację albo majątek - jedno z dwojga." T.Harv Ek
Zaangażuj się w swój rozwój. W każdym miesiącu przeczytaj co najmniej jedną książkę, przesłuchaj jedną edukacyjną kasetę lub płytę CD albo pójdź na szkolenie dotyczące pieniędzy, działalności biznesowej lub osobistego rozwoju. Twoja wiedza, twoja pewność siebie i twoje osiągnięcia gwałtownie wzrosną!
Więcej przeczytasz w książce: „Bogaty albo biedny. Po prostu różni mentalnie.”
Lider w grupie to jedna z ról grupowych podejmowanych przez osobę cieszącą się akceptacją reszty zespołu albo wykazującą konkretne umiejętności i kompetencje niezbędne do realizacji powierzonych zadań.
Potocznie, pojęcia „lidera” i „przywódcy” są traktowane synonimicznie, ale nie oznaczają tego samego. Przywódca to funkcja wynikająca ze struktury władzy, natomiast lider zawdzięcza swoją pozycję strukturze prestiżu. Lidera można określić jako gwiazdę socjometryczną – osobę najbardziej lubianą, której się ufa, wierzy, z którą chce się identyfikować. Czym różni się lider grupy od przywódcy albo zarządcy? Jak kierować ludźmi w sposób najbardziej optymalny?
1. Role grupowe
W strukturze organizacyjnej, np. firmie czy klasie szkolnej, ludzie mogą podejmować różne role społeczne. Wyróżnia się następujące role grupowe:
Role zadaniowe – istotne ze względu na realizację powierzonego zadania: *pomysłodawca – proponuje nowe rozwiązania problemu, podsuwa pomysły dotyczące sposobu realizacji zadania; *modyfikator – pomaga twórczo kontynuować pracę, rozszerza podjęte inicjatywy; *ekspert – wie więcej niż inni, udziela odpowiedzi na różne pytania członków grupy; *krytyk – podsumowuje efekty pracy innych członków zespołu, ocenia osiągnięcia i metody pracy, weryfikuje jakość wykonanych zadań; *nawigator – zwraca uwagę na czas lub stopień zaawansowania działań; *koordynator – rozdziela zadania, pilnuje, by praca przebiegała sprawnie;
Role emocjonalne– ważne dla współżycia i rozwoju grupy: *motywator – dobry duch grupy, pobudza i stymuluje do działania, zachęca, wyraża uznanie; *strażnik zasad – pilnuje reguł współdziałania, porozumiewania się i pracy w grupie; *pocieszyciel – daje wsparcie osobom, które tego potrzebują, jest ciepły, serdeczny, cieszy się zaufaniem i sympatią; *harmonizator – namawia do współpracy, dąży do kompromisów, stara się rozwiązywać konflikty, zażegnywać spory;
Role blokujące rozwój grupy– utrudniają współżycie w zespole i sprawną realizację celów: *podpieracz ścian – nie włącza się w pracę grupy, pozostaje na uboczu albo wycofuje się ze wspólnych zadań; *dominator – stara się nie dopuszczać innych do głosu, próbuje przejąć czołową pozycję w grupie, narzuca swoje zdanie, nie liczy się z innymi; *indywidualista – nie przestrzega przyjętych reguł pracy; *kontestator – przeciwstawia się inicjatywom większości, podważa zasadność przyjętych rozwiązań, niepotrzebnie wstrzymuje pracę.
Oczywiście powyższa klasyfikacja jest tylko pewną propozycją, bowiem relacje międzyludzkie i stosunki społeczne są zbyt zawiłe i skomplikowane, by wyglądać w taki uproszczony sposób. Ponadto niektóre role zazębiają się ze sobą, nie mają charakteru rozłącznego, np. ktoś może być zarówno pomysłodawcą, jak i ekspertem.
2. Lider a kierownik
Przeciętny człowiek zwykle utożsamia rolę lidera zespołu z przywódcą albo kierownikiem. W praktyce jednak istnieją pewne znaczące różnice między tymi stanowiskami. W najprostszy sposób można stwierdzić, że lider to funkcja o charakterze nieformalnym, natomiast kierownik to pozycja o charakterze formalnym, wynikająca ze struktury władzy. Lider wyłania się wówczas, kiedy grupa potrzebuje jego umiejętności, jakimi dysponuje, w celu najbardziej optymalnej realizacji zadań. Czasami w zespole może pojawić się kilku liderów, którzy prezentują unikalne kompetencje niezbędne do wykonania wyznaczonych celów. Lidera traktuje się jako eksperta, znawcę w danej dziedzinie, dlatego reszta chętnie poddaje się jego sugestiom, wierząc w szybki i szczęśliwy finał współpracy.
Funkcje i pozycja lidera ulegają zmianie wraz z dynamiką grupy i fazą realizacji zadań. Liderem może zostać każdy, kto potrafi zapewnić grupie poczucie bezpieczeństwa i dysponuje konkretnymi umiejętnościami, będącymi bazą dla poszukiwania najlepszych rozwiązań. Czym jeszcze różni się przywódca od lidera? Przywódca to człowiek potrafiący werbalizować wizje, wpływać na innych w celu realizowania postulatów, motywować, inspirować do pracy grupowej, zachęcać do współpracy, budować więzi między członkami zespołu i być przykładem dla innych. Przywódca nadaje kierunek aktywności i angażuje innych do zmierzania do wyznaczonego celu. Kierownik natomiast zarządza, a więc traktuje ludzi jako „narzędzia” do realizacji powierzonych zadań. Zarządzanie wiąże się z ustalaniem porządku, kontrolą, budżetowaniem i zwiększaniem efektywności zespołu pracowniczego. 3. Jak efektywnie kierować zespołem?
Jak zostać skutecznym formalnym szefem zespołu i nieformalnym liderem? Jak rozwinąć kompetencje managerskie i zdolność przewodzenia innym? Jaki styl kierowania wybrać? Pomocą może być znajomość dynamiki procesu grupowego i mechanizmów psychologicznych rządzących zespołem.
FORMOWANIE – powołanie grupy osób do realizacji danego projektu brak wiedzy członków zespołu co do zakresu działań, podziału pracy i odpowiedzialności; pojawia się opór, lęk, brak zaufania i wątpliwości, gdyż członkowie grupy się nie znają pod względem kompetencji ani cech osobistych; „testowanie” kierownika; cele indywidualne pracowników nie idą w parze z celami organizacyjnymi konkretna prezentacja celów, zadań i zasad oceny efektywności pracy; podział obowiązków pracowniczych; dbałość o integrację grupy i dobrą atmosferę; odpowiedzi na pytania i wątpliwości członków grupy przez kierownika
DOCIERANIE – wspólna realizacja powierzonych zadań, nasilenie napięć w zespole obecność jawnych i ukrytych konfliktów; weryfikacja celów firmowych przez zespół; rozwój wzajemnych relacji między członkami grupy; demotywacja zespołu; rywalizacja między pracownikami pomoc w rozwiązywaniu konfliktów; promowanie współpracy; unikanie dyrektywności, presji i przymusu; łagodzenie sporów; mobilizacja zespołu; unikanie intryg; angażowanie grupy w proces podejmowania decyzji
NORMOWANIE – ustalenie norm grupowych, respektowanie zasad ustalenie reguł działania i stosowanych procedur; krystalizacja wspólnej wizji celu; uczenie się współpracy; poznanie się w zakresie kompetencji i od „tej ludzkiej strony” delegacja większej ilości zadań, obowiązków i odpowiedzialności; monitorowanie efektów pracy; przeciwdziałanie myśleniu grupowemu; wspieranie kreatywności i mobilizacja grupy
WSPÓŁDZIAŁANIE – zdolność zespołu do efektywnej współpracy identyfikacja grupy z misją firmy; wysoki poziom wzajemnego zaufania; szczera komunikacja; konstruktywne wnioski; satysfakcja ze współpracy podział władzy i odpowiedzialności; wspieranie zespołu; udzielanie informacji zwrotnych; przeciwdziałanie wypaleniu zawodowemu i rutynie 4. Kto może zostać liderem w grupie?
Identyfikacja ról grupowych i demaskacja nieformalnych związków między pracownikami to klucz do efektywnego zarządzania i przewodzenia. Jakie cechy charakteryzują osobę cieszącą się pozycją lidera w zespole? *Lider często mówi w imieniu całej grupy. *Członkowie zespołu często zwracają się do takiej osoby w sytuacjach trudnych. *Lider pełni funkcję reprezentanta w negocjacjach z pracodawcą lub kierownikiem. *Inni członkowie zespołu zabiegają o sympatię i aprobatę lidera. *Lider wpływa na poziom zaangażowania grupy – motywuje albo demobilizuje. *Do lidera często należy ostatnie słowo w danej kwestii. *Słowa lidera są często powtarzane, inni współpracownicy powołują się na jego argumenty, cytują albo naśladują styl wypowiedzi.
Mowa ciała reszty zespołu wyraża aprobatę dla lidera, np. podtrzymywanie kontaktu wzrokowego. Pracownicy grupy uważnie słuchają rad lidera, uznają jego autorytet, darzą szacunkiem i konsultują swoje decyzje z opinią lidera. Nie ma jednej recepty i metody na to, jak zostać liderem. Warto jednak wspierać wysiłki innych, zachęcać do pracy, chwalić, nagradzać, uważnie słuchać, świecić własnym przykładem, ukierunkowywać, dbać o rozwój merytoryczny kadry oraz wyznaczać jasne i możliwe do realizacji cele grupowe.
,,Motywacja jest motorem Twoich poczynań " William James
To co w życiu robimy jest konsekwentne z tym jak sami siebie oceniamy. Wszystko jest uzależnione od zakodowanego w umyśle obrazu samego siebie self-image. Właśnie pod wpływem tego decydujemy się na jakiś zawód i pod wpływem tego dobieramy sobie przyjaciół. Nasz sposób bycia i ubiory także zgodne są z tym self-image. Nawet związki małżeńskie zawieramy konsekwentnie z tym utrwalonym w umyśle wizerunkiem samego siebie. Jeśli jest on pozytywny - oczekujemy od życia wiele. Mamy ogromny szacunek do własnej osoby i wysokie wymagania w życiu. Byle co nas nie zadowala, kierujemy się ambicjami by wiele w życiu osiągnąc. Kiepski self-image pozwala zaś ludziom tolerowac byle jaką pracę, przeciętną egzystencję i brak szczęścia.
Od tego jak sam siebie widzisz zależy czy dojdziesz do rzeczy wielkich, czy też nigdy w życiu nie rozwiniesz skrzydeł.
Wyobraź sobie, że tuż przed siódmą rano budzi Cię telefon. "Chcę Ci powiedziec, ze jesteś najlepszą osobą jaką znam - mówi głos w słuchawce. - Cenię Cię za to, że tak mądrze podchodzisz do życia i że z taką ogromną odpowiedzialnością traktujesz swoje obowiązki. Lubię Twoje poczucie humoru i fakt, że z takim zrozumieniem traktujesz otoczenie. Uważam, że jesteś filarem naszego środowiska i większośc wspólnych znajomych się ze mną zgadza. Od dawna chciałam Ci to powiedziec. Naprawdę jestem dumna, że mam prawo nazywac Cię swoim przyjacielem. Za każdym razem, kiedy jestem w Twoim towarzystwie ogarnia mnie entuzjazm i moje życie nabiera głębszego sensu. Szczerze mówiąc nie mogę się po prostu doczekac, kiedy sę znowu spotkamy. Tyle na razie, bardzo się śpieszę, ale musiałam Ci to powiedziec."
Tutaj usłyszałbyś trzask odłożonej słuchawki.
Gdybyś rzeczywiście otrzymał taki telefon, gdybyś miał pełny szacunek do tej osoby, która zadzwoniła i gdybyś wiedział z całą pewnością, że to nie jest żart - jaki czekałby Cię dzień?
Byłbyś lepszy! Dlaczego? Bo pod wpływem tego, co usłyszałeś zmieniłoby się Twoje własne pojecię o saym sobie. Twój self-image. Myślałbyś sobie "Jestem filarem naszego środowiska, ludzie mnie lubią i doceniają."Nie chciałbyś chyba stracic tej reputacji i pracowałbyś lepiej, wydajniej.
Dr Maxwell Maltz, ktory zasłynął w latach pięcdziesiątych swoją książką "Psycho-Cybernbetyka", oprócz psychologii zajmował się też chirurgią plastyczną. Ludzie przychodzili do niego mówiąc "moje blizny powodują, że nie znoszę swojej osoby". Dr Maltz likwidował więc blizny po oparzeniach, skracał długie nosy i zamieniał brzydkie twarze w ładne, czasem nawet w piękne. Odkrył jednak, że większości pacjentów taka operacja niezbyt w życiu pomagała. Mimo zgrabnych nosów w dalszym ciągu pozostawały im te same kompleksy brzydkiego kaczątka objawiające się nieśmiałością i brakiem wiary w siebie. Dalej nie znosili swojego wyglądu dopatrując się w nim coraz to nowych wad. Po operacji byli równie nieszczęśliwi jak przed nią.
Po latach studiów przekonał się wreszcie Dr Maltz dlaczego tak jest i poświęcił temu zagadnieniu całą książkę, która zmieniła oblicze psychologii stosowanej.
Nasz self-image to kompletny obraz czlowieka widziany od wnętrza. Jeśli poprawimy tylko swój wygląd fizyczny, osobowośc nie nadąża wystarczająco szybko za tą zmianą. Dopiero kiedy ten self-image zmieni się na lepsze!
Jeśli chcesz w życiu osiągnąc więcej niż masz, jeśli pragniesz zmian - zacznij od swojego self-image tego wizerunku samego siebie. Jak? Wcale nie musisz czekac na taki telefon od znajomego to może nigdy nie nastąpic. Stosuj cwiczenia z psycho-cybernetyki, które zalecał dr. Maltz. Przynajmniej przez pół godziny dziennie, ale konsekwentnie. W twoim umyśle powstanie "metryka" człowieka sukcesu.
Siądź wygodnie w fotelu. Rozluznij się. Włącz ulubioną płytę i zagłąb się w swojej wyobrazni. Oto Ty jako osoba ogromnego sukcesu zacznij marzyc. Osiągasz wszystko to, co zaplanowałeś i wymarzyłeś. Jesteś pewny swojej wartości. Jesteś osobą ogromnie szczęśliwą i tryskającą zdrowiem. Nie masz większych zamartwień ani kłopotów finansowych. Wyobraź sobie jak wygląda Twój nowy styl bycia teraz kiedy wszystkie problemy zostały rozwiązane. Jak wygląda Twoje otoczenie. Wyobraź sobie emocje związane z tym, że niemal każdy chce miec Ciebie za przyjaciela. Wszyscy Cię lubią i za Tobą przepadają. Jak się czujesz? Na co się teraz możesz zgodzic a na co absolutnie nie?
Jeśli będziesz odbywac to cwiczenie regularnie, po jakimś czasie ten nowy obraz stanie się Twoim nowym self-image. W miarę zaostrzania się tego obrazu Twoja podświadomośc zacznie Ci sprzyjac, podpowiadając co masz robic by życ w zgodzie z tym nowym wizerunkiem samego siebie.
Takie psycho-cybernertyczne cwiczenia to rodzaj relaksu i wakacji. To doskonała ucieczka od szarej codzienności. Ludzie sukcesu często udają się w ten świat własnej wyobraźni kiedy problemy się nawarstwiają i kiedy czują, że grozi im desperacja. Wracają z tej "podróży w wyobraźnię" wypoczęci, podbudowani wiarą w siebie i z nową energią rzucają się w wir życia. Naprawdę, wierz mi warto spróbowac!
Większość z nas wszelkie nowości, odmienności traktuje z rezerwą, czasem z niechęcią, a nawet jako swego rodzaju zagrożenie.
Współcześnie to rodzaj atawizmu, niestety dość rozpowszechnionego.Przed wiekami ograniczone zaufanie do wszystkiego co nowe, miało swoje uzasadnienie. Jeśli coś zakłócało spokojne życie w jaskini, to najczęściej wiązało się z kłopotami. Hałasy w krzakach mogły oznaczać spotkanie z ostrymi kłami drapieżnika albo z równie niebezpieczną istotą człekokształtną preferującą pieczeń z mięsa swoich bliźnich. Dualizm swój – wróg, mocno zakorzenił się w ludzkiej podświadomości.
Dostosowała się do tego natura. Wyposażyła człowieka w mechanizm umożliwiający przeżycie – reakcję stresową.Zmusiła człowieka do wyboru: walcz lub uciekaj!
Dziś już niewiele zostało zarośli z groźnymi bestiami.Człowiek jednak jest ciągle taki sam; na nowość reaguje tak, jak jego praprzodek przed stu tysiącami lat.Spojrzy i „takiej głupoty jeszcze nigdy nie czytałem!” (atak), albo „nic mnie to nie obchodzi...” (ucieczka). Takie i podobne formy reakcji należą do najłagodniejszych. A podobno jesteśmy cywilizowani...
Jeśli tak, to reagujmy w sposób cywilizowany; z życzliwością, ciekawością i pragnieniem nauczenia się czegoś wartościowego.Naturalnie i z powagą.Wznosząc się ponad niechęci, uprzedzenia i ograniczające schematy myślenia.Przecież sami wyznaczamy własne granice. Przecież człowiek – to brzmi dumnie...
Jak planowanie może zmienić Twoją firmę. Wyobraź sobie, że jedziesz na urlop do Chorwacji. Co robisz? Wsiadasz do auta i masz nadzieję, że znaki drogowe oraz ludzie, których zapytasz o drogę doprowadzą Cię do miejsca, które Ci się spodoba?
Czy może surfujesz po Internecie albo przeglądasz oferty biur podróży i ustalasz miejsce wakacji. zbierasz opinie innych, rezerwujesz noclegi, a potem bierzesz mapę i planujesz trasę, tak aby najszybciej i najwygodniej dotrzeć do celu?
Ja bym wybrała rozwiązanie drugie - a Ty?
Podobnie jest z prowadzeniem firmy. Jaki jest Twój cel? Do czego dążysz? Czy kiedykolwiek zadałeś sobie to pytanie? A może działasz z dnia na dzień, rozwiązując bieżące problemy i troszcząc się o to, aby było na bieżące opłaty?
Jak będzie wyglądała Twoja firma za rok? Za 5 lat? Czy dalej będziesz zapracowanym człowiekiem, który pracuje 20 godzin na dobę?
A może będziesz pracować tyle ile chcesz, kiedy chcesz, będziesz robić to co lubisz, a wakacje mieć kilka razy w roku, podczas gdy Twoja firma będzie na nie zarabiać ? bez Twojego bezpośredniego udziału?
Pewnie już domyślasz się, jak to osiągnąć. Tak! Planując!
Ale nic nie stanie się samo!.
Zróbmy parę założeń: > chcesz, aby z miesiąca na miesiąc liczba zamówień wzrastała o 5%. > chcesz, aby przybywało Ci 100 nowych klientów miesięcznie. > chcesz, aby przychody rosły z miesiąca na miesiąc o 10% > dążysz, aby liczba zwrotów nie przekraczała 1% zamówień
Powiesz ambitny plan! Będę dążyć do tego, aby osiągnąć postawione sobie cele!
Ale czy to wystarczy?
Prawdą jest, że w natłoku codziennych zajęć możesz o tym planie zapomnieć. Za pół roku się obudzisz i zauważysz, że liczba zwrotów jest coraz większa, klientów nie przybywa, a liczba zamówień pozostaje na tym samym poziomie. Konkurencja pnie się do góry, a Ty? Niestety stoisz w miejscu.
Powiesz, plan jest bez sensu, nie mam czasu na codzienne monitorowanie czy wszystko idzie zgodnie z nim.
A może chciałbyś mieć kogoś, kto by za ciebie sprawdzał, czy wszystko idzie zgodnie z planem, a przy jakimkolwiek odstępstwie od planu niezwłocznie Cię o tym poinformował, abyś mógł od razu zareagować? Może wystarczy zmienić opis produktu albo dodać jakiś bonus?
Skup się na tym, co lubisz zamiast na tym, co Ci się nie podoba
Najłatwiejszym sposobem zboczenia z drogi jest skupienie się na tym, co staje nam na drodze, zamiast na usunięciuprzeciwności. Spędzamy większość naszego świadomego życia na denerwowaniu się rzeczami, których nie lubimy w sobie lub sytuacjami w których się znaleźliśmy.
Na przykład zamiast skarżyć się i pytać dlaczego jesteś biedny zmuś się na skupieniu na tym, co możesz zmienić, żeby nie musieć być biednym w przyszłości.
Dlaczego nie karzesz sobie żyć wykorzystując wszystkie swoje możliwości?Spisz na kartce wszystko, co w sobie lubisz, albo to co inni w tobie lubią. Zapisz trzy sposoby dalszego ich polepszenia.
Podejmij decyzję o pracy nad inną rzeczą każdego dnia..
Posty
