Wyliczone poniżej cechy są ogromnie przydatne w osiąganiu sukcesów -- bez niektórych sukces jest nawet niemożliwy.
Używając skali od 1 do 10 oceń siebie, albo zapytaj kilka osób, do których masz zaufanie by ci w tym pomogli.Zdając sobie sprawę z tego, co jest twoją słabością, możesz planować swoje życie bardziej realistycznie. No i oczywiście, postaw sobie jako jeden z głównych celów udoskonalanie w sobie tych cech i umiejetności które ci będą potrzebne.
*Umiejętność koncentrowania sie na tym co ważne:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
*Dyscyplina - wywiązywania się z podjetych zobowiazań:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
*Mierzenie i sprawdzanie własnych postępów:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
*Umiejętność ustalania celów na piśmie:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
*Gospodarowanie własnym czasem:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
*Poczucie własnej wartości:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
*Umiejetność przekonywania innych:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
*Umiejętność komunikowania - szczególnie aktywne słuchanie
Woody Allen, znany reżyser filmowy i pisarz, laureat Oscara, nie zdał egzaminu pisemnego z języka angielskiego podczas studiów na uniwersytecie -- oblał też egzamin z produkcji filmu w City College of New York.
Kiedy Oprah Winfrey zaczynała jako telewizyjna reporterka uznano, że była tak kiepska, że "oddelegowano" ją z dziennika telewizyjnego do talk-show który przyniósł jej wkrótce ogromny sukces - przez pierwsze tygodnie płakała nocami w poduszkę!
Sally Jessy Raphael, zanim stała się popularna,musiała przetrwać to, że jej programy radiowe były stale skreślane bo słuchacze ich nie lubili.Zdarzyło się to jej 38 razy!
Czy wiesz, że Michael Jordan,największa gwiazda amerykańskiej koszykówki,nie zakwalifikował się do reprezentacji szkolnej?
Cervantes, autor "Don Quichota" chwytał sie różnych prac,często siedział w więzieniu i przez całe niemal życie tonął w długach. Dpiero w wieku 58 lat napisał książkę, która udowodniła światu, że jest on doskonałym pisarzem. Pamiętaj że nigdy nie jest za późno!
Spróbuj od ćwiczenia:wyciągnij prawą reke przed siebie i wyobraź sobie, że tu jest właśnie granica twojej sfery komfortu.
Teraz wyciągnij lewą rekę, ale znacznie wyżej i powiedz "To są moje marzenia. To są moje plany, których nie mam odwagi realizować bo są trochę nierealistyczne. Ale właśnie tutaj chce się znależć."
Jeśli jesteś osobą inteligentną, zdajesz sobie juz sprawę z tego, że staniesz w obliczu konfliktu, bo twoje marzenia wyrastają poza sferę komfortu. Może to nawet spowodować rodzaj stresu,frustracje.
Znajdujesz się jednak na dobrej drodze. Przestałeś już udawać przed samym sobą, że jesteś zadowolony z życia tkwiąc w tym samym miejscu.
Poprawna diagnoza to świetny początek, nie tylko w medycynie.Trochę stresu, który odczuwasz to zjawisko pozytywne. To właśnie twoja frustracja i niezadowolenie z obecnej sytuacji popchną cię do działania! Nie będzie łatwo, ale będzie interesująco. No i nie licz na to, że zdobędziesz to co chcesz za pierwszym zamachem (choc czasem się to zdarza!). Nie licz na to. Może nawet nie uda ci się nawet za dziesiątym razem. Ale wcześniej czy później się uda.
Dojdziesz do celu i będziesz czuł OGROMNĄ satysfakcję!
Puść wodze wyobraźni - wyobraź sobie, że wszystko co naprawdę chcesz, możesz mieć.....
Naprawdę wszystko to co chcesz! Wyobraź sobie, że masz nieograniczoną ilość czasu i pieniędzy. Wszystkie drzwi stoja otworem - co chcesz?Co chcesz zrobić? Co chcesz mieć? Co chcesz zobaczyć? Co chcesz kupić dla siebie albo żeby kogoś obdarować? Co chcesz przeżyć, co chcesz zdobyć, co chcesz zmienić? Na co chcesz mieć wpływ? Kogo chcesz poznać? Z kim chcesz się przyjaźnić? Jaki wpływ chcesz mieć na innych?Kogo chcesz zainspirować?
Dla wielu osob ta lista wcale nie jest latwa do napisania - jesli masz trudności, spędź nad tą listą trochę czasu, ale zapisz przynajmniej 50 różnych rzeczy.
Nie próbuj siebie teraz "redagować" - pisz wszystko, co ci przychodzi do głowy - to nie jest jeszcze twoja lista celów, to tylko początek. Później się temu bliżej przyjrzysz i przeanalizujesz. Teraz tylko pisz!
Ludzie często ustalają cele życiowe nie zdając sobie sprawy z tego, że realizując je, "po drodze" zbliżają się coraz bliżej do tego, co naprawde chcieliby uniknąć.
Żeby temu zapobiec, zapisz czego naprawdę chcesz w życiu uniknąć. Bo to takżxe bardzo ważne. Każdy z nas chce uniknąć bólu, biedy, bezsilności, porażek życiowych - ale każdy z nas ma inną definicję tych pojęć. Być może to, co dla jednych jest przyjemnością (na przykład zabieranie głosu na wielkich zebraniach), dla innych może być źródłem frustracji, którą chcieliby uniknąć!
Dwadzieścia lat temu John Travolta był ogromnie popularny - ale po kilku popularnych filmach jego gwiazda przygasła...Kiedy w ostatnich latach Travolta znów stał się modny, ludzie mówili o "wielkim powrocie". Ale sam John ma inną opinię na ten temat.
"Każdy z nas musi zawsze zapłacić cenę za sukces. Wiekszość ludzi płaci cenę na samym początku; w filmie na ogół aktorzy mają poza sobą okres wielu lat niepowodzeń zanim ktoś ich naprawdę doceni. Tymczasem ja lata temu zjawiłem sie po raz pierwszy w studio i od razu dostałem tytułową rolę w ogromnie popularnym filmie! Moja kariera później przygasła, ale moim zdaniem to naturalne. Po prostu musiałem rozliczyć się z życiem i zapłacić trochę później cenę za swój sukces. A ta cena to przetrwanie serii niepowodzeń."
Gdyby ktos ci powiedział, że masz teraz przerwać czytanie,wyjść z domu i przebiec się dookoła dzielnicy, w której mieszkasz - czy zdobyłbyś się na to to? Raczej wątpliwe.
Pewnie jesteś zmęczony, chyba nie lubisz biegać, może nawet jest wstrętna pogoda.... Poza tym dlaczego masz robić to o co ja prosze?
Czy przebiegłbyś się jednak dookoła dzielnicy własnie w tej chwili, gdybyś otrzymał propozycję miliona złotych? Albo milion dolarów w gotówce? A może przebiegłbyś się dookoła dzielnicy gdyby mogło to uratować życie kogoś,kogo kochasz?Nie ulega wątpliwości, że przebiegłbyś się...
Niezależnie od deszczu i od tego, że niektórzy ludzie patrzyliby na ciebie jak na wariata. Niezależnie od tego, że nie lubisz biegać, niezależnie od tego, że dostajesz zadyszki po wejściu na pierwsze piętro.Przebiegłbyś się.......gdybyś tylko miał odpowiednią motywację!
Wyobraź sobie że ktoś zaoferował ci, żeby pojechac do Paryża aby pracować jako doradca w jakiejś wchodzącej na polski rynek firmie za pensję pół miliona franków rocznie ...Czy zgodziłbyś się?
Byłby jednak warunek. Musiałbyś sie nauczyć języka francuskiego w dwa miesiące... Czy nauczyłbyś się? Czy starczyłoby ci czasu?
Gdybyś naprawdę chciał zostać doradcą w tej formie, na pewno byś się nauczył. Spędziłbyś następne osiem tygodni ucząc się tak żarliwie, jak nigdy przedtem w życiu i po sześćdziesięciu dniach rozmawiałbyś po francusku....Ale tylko gdyby ci na tym naprawde -tak naprawde zależało!
Ktoś narzeka, że jest typem sowy i nie może funkcjonować wcześnie rano.Często spóźnia się do biura bo ledwo się budzi o szóstej rano.A przecież ta sama osoba w pierwszym dniu atrakcyjnego urlopu nie może spać i przed świtem wyskakuje z łóżka zachwycona perspektywą wyjazdu na wakacje.
Tak samo wiekszość z nas zachowuje się w przededniu slubu.Jakoś mało kto się spóźnia do ołtarza,,, ...albo w dniu,w którym maja nam wręczyć nagrodę.
W jaki sposób podchodzisz do codziennych zdarzen zyciowych?Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że jest to uzależnione od tego, co cię motywuje i w jakim kierunku zmierzasz? Im większy, im bardziej atrakcyjny cel sobie wybrałeś - tym więcej ci na jego osiagnięciu zależy. Tym więcej wysiłku, energii i poświęcenia opłaci ci się włożyć w jego osiągniecie. Im więcej energii wkładasz, im więcej wytrwałości, koncentracji - tym łatwiej ten cel osiągnąć, tym bliżej do powodzenia. Im bliżej do osiągnięcia celu, tym więcej zadowolenia z życia.Im więcej zadowolenia z życia, tym wiecej odwagi, by sięgnąć po inne,jeszcze wieksze cele...
A im mniejszy cel? - Tym mniej wysiłku musisz włożyć by się u tego celu znaleźć. Tym mniej satysfakcji z jego osiągnięcia. Tym mniej wiary we własne siły. Tym mniej zadowolenia z zycia. Tym mniej entuzjazmu na przyszłość.Zawsze się to wszystko obraca wokół celów.Cele są początkiem i końcem i znowu poczatkiem.
A więc co cię motywuje? W kierunku jakiego celu zmierzasz? Czy jest to warte twoich sił? Czy to coś powoduje, że chcesz się rozwijać i dawać z siebie wszystko? Czy jest to wystarczająco atrakcyjny cel byś wstawał rano pełen entuzjazmu? Jeśli tak, to doskonale. Jeśli zaś nie - zastanów się nad tym. To właśnie jakość twoich celów nadaje jakość twojemu życiu!
Każdy z nas znajdzie w swoim biznesowym życiu takie chwile, kiedy czuł zniechęcenie, było mu źle, zadawał sobie pytania: i co dalej?, w sumie po co to wszystko? Albo mówił sobie: już nie mam siły iść dalej, już nie dam rady, tyle rzeczy mi nie wychodzi.
Może zaobserwowałeś wtedy u siebie emocjonalne wyjałowienie, myśląc: nie dam rady wejść już na tę górę, zacząłeś ograniczać kontakty z innymi. Może wtedy deprecjonowałeś innych, widząc tylko ich wady, może poczułeś nienawiść albo zacząłeś obojętnieć. Możliwe, że zwątpiłeś też we własne siły i możliwości myśląc: nie nadaję się do prowadzenia biznesu, nie poradzę sobie, jestem beznadziejny.
Te trzy symptomy -według Christiny Maslach świadczą o wypaleniu zawodowym.
Co takiego się dzieje, jakie są przyczyny utraty energii podważania zasadności wszystkiego tego, co osiągnęłeś do tej pory, tego jaki jesteś i co pozwoliło ci się mozolnie wspinać po kolejnych szczeblach twojego sukcesu?
Jak syndrom wypalenia tłumaczy psychologia?
Początkowo terminem tym opisywano efekty ustawicznego nadużywania narkotyków. W amerykańskim slangu w ten sposób określano sytuację sportowca, który osiągając świetne wyniki na treningach, przegrywał decydujące, ważne zawody. W literaturze wypalenie opisał Green A. Burn w opowiadaniu” Out Case”( „Przypadek wypalenia), gdzie zmęczony pracą architekt porzucił swoją pracę, by zamieszkać w afrykańskiej dżungli.
W amerykańskiej psychologii termin wypalenie pojawiło się w poł. Lat 70. W 1974 r. Herbert J.Freudenberger określił wypalenie jako stan wyczerpania jednostki spowodowany nadmiernymi zadaniami stawianymi jej przez fizyczne lub społeczne środowisko pracy. Generalnie wypalenie jest zdecydowanie negatywnym stanem psychologicznym. Ujmując twoją aktywność zawodową w postaci kontinuum, zobaczysz na jednym krańcu zaangażowanie w pracę a na drugim wypalenie. To tak, jakby ktoś Twoją początkową energię, pasję, zapał, fascynację nowymi zdarzeniami zamienił w niechęć, niezadowolenie ze swoich osiągnięć, wyczerpanie, a następnie przygnębienie, bezradność i brak wiary w możliwość poprawy sytuacji
Psychologowie z American Psychology Association wyróżniają pięć charakterystycznych etapów wypalenia: 1. Miesiąc miodowy – to czas, w którym jesteś zauroczony pracą( prowadzeniem firmy), jesteś pełen energii, optymizmu, entuzjazmu i odczuwasz satysfakcję ze swoich osiągnięć. 2.Przebudzenie – to czas, kiedy zauważasz, że twoja ocena dotychczasowej pracy była nierealistyczna. Twoją odpowiedzią na ten stan jest obrona idealistycznej wizji ( np. swojej firmy, jej funkcjonowania, etc.) w wyniku czego zaczynasz pracować coraz więcej. 3.Szorstkość- realizujesz zadania z coraz większym zacięciem, wkładając w to dużo pracy i wysiłku; pojawiają sie jednak już pierwsze kłopoty w kontaktach społecznych – ze współpracownikami, partnerem, rodziną. 4.Wypalenie pełnoobjawowe – zauważasz juz u siebie pełne wyczerpanie fizyczne i psychiczne, zaczynasz zauważać u siebie stany depresyjne, masz poczucie pustki i samotności. Masz ochotę uciec jak najdalej od pracy. 5.Odradzanie się – to czas, w którym leczysz rany, powstałe w wyniku wypalenia. Skrajną postacią wypalenia jest karōshi(albo karoushi, karoshi; jap. 過労死) określające zjawisko nagłej śmierci w wyniku przepracowania i stresu. Pierwszy przypadek karōshi odnotowano w Japonii w 1969. Co ciekawe zjawisko to dotyczy ludzi w pełni zdrowych i aktywnych.
Ważne jest uświadomienie sobie, kto z nas i z jakiego powodu jest szczególnie narażony na syndrom wypalenia.Specjaliści lokalizują przyczyny wypalenia w trzech płaszczyznach:
- indywidualnej; w tym przypadku wypaleniu sprzyjają pewne cechy naszej osobowości. Jeśli nie wierzysz w swoje możliwości, jesteś przekonany, że od ciebie niewiele zależy, jesteś perfekcjonistą, stawiasz sobie bardzo wysokie wymagania i czujesz frustrację, karcisz siebie, gdy ich nie spełnisz, albo traktujesz prowadzenie swojej firmy jak misję, wymagającą od Ciebie szczególnego zaangażowania i specjalnych wyrzeczeń a do tego unikasz trudnych sytuacji jesteś narażony w dużym stopniu na wypalenie zawodowe.
- interpersonalnej, wypaleniu sprzyjają w tym przypadku wszelkie stresujące sytuacje, których doświadczasz w kontaktach z innymi ludźmi, m.in. wszelkie konflikty ze współpracownikami, zaburzona komunikacja, kwestionowanie kompetencji, blokowanie aktywności twórczej, wszelkie przejawy agresji( psychicznej, werbalnej), mobbing;
- organizacyjnej, na tej płaszczyźnie czynnikami stymulującymi powstanie wypalenia zawodowego mogą być: brak lub niedostateczna umiejętność zarządzania sobą w czasie, przeciążenie obowiązkami (jeśli prowadzisz firmę zastanów się, czy delegujesz zadania), masz zbyt mało informacji. By prawidłowo kierować, zarządzać firmą, nie potrafisz przełożyć swoich ( i firmy) celów na działania.
Czynnikami, stresorami dodatkowymi, które sprzyjają pojawieniu się wypalenia są: - styl w jakim kierujesz swoją firmą, niedopasowany do jej zadań, - stres związany z niemożnością pogodzenia kilku ról życiowych ( szefa,członka rodziny, przyjaciela etc.), - stres związany ze sposobem wykonywania pracy ( np. pośpiech, monotonia, praca w godzinach wieczornych lub nocnych), - niezadowolenie z rozwoju ( lub braku rozwoju) firmy, odpowiedzialność za współpracowników.
Co możemy zatem zrobić, abyśmy nadal rozwijali nasze firmy nie poddając się wypaleniu, aby nadal nam się chciało i abyśmy odczuwali satysfakcję z pracy?
Oczywiście najlepiej zapobiegać niż leczyć. Jeśli będziesz świadomy potencjalnych zagrożeń, oraz czynników ryzyka , zwiększających możliwość wypalenia zawodowego i wcześniej zareagujesz masz spore szanse by uniknąć wypalenia- zatem przede wszystkim profilaktyka.Pamiętaj przy tym, że zespół wypalenia to efekt twojej trudnej sytuacji, a nie tego, że jesteś złą osobą.
Co konkretnie możesz zrobić, by zminimalizować ryzyko wypalenia u siebie i nie dopuszczać do demotywacji?
Fachowcy zalecają byś:
*Ustalał realistyczne cele- nie znaczy to, byś nie realizował swoich marzeń, ani byś nie podnosił wysoko poprzeczki. Ważne jest to, byś ustalając cele nie uogólniał, nie określał ich abstrakcyjnie – lecz formułował je w kategoriach zachowań nie idei oraz rozbijał na małe cele. Takie podejście pozwoli ci: koncentrować się na celu ostatecznym, pozbyć się frustracji, dotyczącej niemożności wykonania czegoś wielkiego oraz mierzyć efekty twojej pracy.
*Robił przerwy w pracy – one pozwolą tobie na odprężenie, zdystansują ciebie do tego, co aktualnie robisz. Jeśli nie możesz zrobić sobie małej przyjemności zmień chociaż wykonywaną czynność na inną.
*Traktował sprawy mniej osobiście; nie traktuj problemów innych ludzi jak swoich własnych, staraj się zachowywać obiektywizm; nie zabieraj problemów firmy do domu, oddzielaj od siebie różne sprawy
*Dbał o samego siebie; aby twoja firma dobrze funkcjonowała musi mieć mocny i silny fundament ( ciebie), wzmacniając swoje ciało i umysł, dbając o siebie dbasz pośrednio o swoją firmę.
*Skupiał się na pozytywnych aspektach życia, ciesz się z drobnych przyjemności ( założę się, że w każdym dniu znajdziesz coś pozytywnego), przebywaj w towarzystwie ludzi mających pozytywne nastawienie do życia.
*Poznaj siebie- świadomość własnych reakcji i twoich prawdziwych potrzeb, znajomość mocnych stron, ograniczeń, wartości i akceptacja ich oraz życie w zgodzie ze sobą to skuteczne motywatory twojego działania ( jeśli robisz rzeczy, które są całkowicie w zgodzie z tobą nosisz w sobie naturalną automotywację i zapobiegasz w dużym stopniu wypaleniu. Realizując czyjś skrypt życiowy
( rodziców, otoczenia, przyjaciół demotywujesz się, podwyższając ryzyko wypalenia zawodowego.)
*Robił te same rzeczy w inny sposób- ustal, które aspekty twojej pracy możesz zmienić ( np. reguły funkcjonowania twojej firmy), skup się na rzeczach, które zależą od Ciebie. Stwarzaj sytuacje, w których to ty będziesz decydować, będziesz miał możliwość wyboru, bądź panem swojego losu.
*Odpoczywał i relaksował się, prowadź zdrowy tryb życia – praktykuj regularnie techniki relaksacji, uprawiaj sport, idź na masaż do sauny, weź ciepłą kąpiel, generalnie zwolnij tempo- oczyścisz siebie w ten sposób z napięć.
*Pamiętał o dekompresji – zachowuj równowagę, nie skupiaj całej swojej energii na jednym obszarze ( pracy). Odpowiedz sobie na pytania: co robię, gdy nie jestem w pracy? Kim jestem, gdy nie prowadzę mojej firmy ( gdy nie jestem w pracy)? Im więcej opcji odpowiedzi na te pytania, tym efektywniejszą masz strategię ochrony siebie przed wypaleniem.
Pamiętaj, byś poważnie zastanowił się nad opuszczeniem swojej dotychczasowej pracy, gdy nie widzisz pozytywnych zmian, pomimo zastosowania wszelkich możliwych sposobów radzenia sobie z wypaleniem.
Posty
